Oszukać mózg – czyli inna perspektywa na znaną scenę.
Uwielbiam się uczyć. Jest to wypełnienie mojego wolnego czasu, obecnie uczę się języka. Mój mózg mówi mi, że jeszcze do sukcesu daleka droga ale próbuję. Nie zaniedbuje także literatury, ostatnio dołączyłam do grupy „Pisarskie olśnienia”. Była to naprawdę dobra decyzja,…
Stokrotka w ciemnej sali – czyli krucze refleksje.
Jak zawsze jestem opóźniona w premierach, serialowych, kinowych, może dlatego, że nie mam Neftliksa a o genialnych produkcjach dowiaduję się z recenzji innych blogerów. Tyle słyszałam o „Kruku – szepty słychać po zmroku”, że musiałam go obejrzeć, chociaż wiedziałam, że…
Schody, mucha i diabeł – czyli sposób na inspiracje.
Każda historia ma jakiś prolog. Nie ważne czy dotyczy to szalonej myśli w głowie architekta, fotografa, czy wreszcie pisarza. Oczywiście może to być także przypadek, tylko kto dziś w nie wierzy. No właśnie. Ona również nie wierzyła w zrządzenia losu,…
Świat a codzienność – kwestia perspektywy…
Umieszczona pomiędzy ortalionem a deszczem, obserwuje idealnie uporządkowaną szarość. Każdy element tej większej całości, poddaje w wątpliwość celowość działania. Moja zmęczona głowa tęskni za ciepłym pierzem i miłym snem. Nikt nie lubi jesiennych deszczowych poranków. Mówią, że mam swój świat.…
Cambridge, Paryż i Bytom – czyli magia jednego stylu.
To kolejne z moich zapisków/ inspiracji poprzednie macie tutaj. Gdyby chciała rozpocząć patetycznie, napisałaby: „Zapadła noc i gwiazdy rozbłysły”. Tylko, że wcale tak nie było. Po pierwsze był wczesny wieczór, słońce zachodziło, zostawiało za sobą znajomą pomarańczową poświatę. Po drugie…
Klaudia Chrapko
